Sjálfhverf þröngsýni - "lokuð" hugsun - dapurlegur vítahringur.

Ef þessi frétt er rétt höfð eftir þessum nefndu og annars eflaust ágætu núverandi áhrifamönnum, þá er ekki við miklu að búast til betri vegar og lýðræðinu til heilla frá þeim bæjum. Dapurlegt!

Menn verða að sætta sig niðurstöður þess stjónsskipulags sem undir merkjum lýðræðis liggja fyrir og haga áframhaldi vinnu sinnar í þágu þjóðarinnar með þær að leiðarljósi ... vilji þeir sinna slíku starfi yfirleitt.

Yfirlýsingar um þetta og þetta ef "ekki er gert eins og ég vil" eru auðvitað bara kjánalegar og veikja stöðu þeirra sem slíkar yfirlýsingar gefa ... því samningahæfi þeirra takmarkast auðvitað við það og lokar þá sjálfa þar með inni fyrirfram.

Íslenska þjóðin þar á allt öðru að halda í dag en lokaðri hugsun í vítahring ... sem nær ekki að opna!

Forseti Íslands hugsar "opið" og má "forsetaembættið" sem skíkt þakka honum þá vegsemd að það er loks eftir áratugi að þróast samfara breyttum tímum og í eðlilegu samræmi við rammann sem Stjórnarskráin makaði embættinu í upphafi.

Eva Joly hugsar opið og af víðsýni (sem okkur blessunarlega auðnast að njóta á þessum erfiðu tímum og er ómetanlegt s.s. nú síðast tillögur hennar til lausnar Icesave sem felast í því að kalla til erlendan "sáttasemjara" í deilunni) - byggðri á margþættri reynslu á alþjóðavísu eins og okkur öllum er kunnugt í dag.

Fólk sem talar fleiri tungumál og vinnur með þau dagsdaglega, verður hluti fjölmenningarheims og öðlast þess vegna sérstaka hæfni til m.a. "abstrakt hugsunar" og kemur auðveldar auga á "opnun" þröngra staða.  

Gylfi: Stjórnin frá ef Icesave fellur

Athugasemdir

[Ólafur Als, 8.1.2010 kl. 11:38]

Nú, þegar ríkisstjórn býðst kærkomið tækifæri til þess að sameina Alþingi og Íslendinga í hagsmunagæslu á erlendum vettvangi, virðist stjórnvöldum í mun að setja málið í pólitískan farveg, sem sumir vilja líkja við skotgrafahernað. Þetta virðist ætla að verða niðurstaðan í málinu, að við Íslendingar berumst á pólitísku banaspjóti í stað þess að vinna sameiginlega að einu stærsta hagsmunamáli okkar í langan tíma. Er nema von að maður fyllist vonleysi yfir atburðarásinni og örlögum okkar.